ครูเสือ “สิบตำรวจตรีธนพล วิฑูรย์ ” ศิษย์เก่านักเรียนทุนในพระราชานุเคราะห์รุ่น 2 ที่อยู่ภายใต้การดูแล สนับสนุนจากมูลนิธิเจริญโภคภัณฑ์พัฒนาชีวิตชนบทสอบครุทายาทได้เป็นครู ตชด. แม้จะไม่ได้สอนโรงเรียนที่ตัวเองจบมา แต่นับได้ว่าได้ไปสอนโรงเรียนที่เพิ่งเปิดใหม่ไม่นาน มีความไม่พร้อมหลายด้าน แต่ครูเสือ “สิบตำรวจตรีธนพล วิฑูรย์” มุ่งมั่นและยังมีพลังเต็มเปี่ยมที่จะพัฒนาเด็กๆ ในถิ่นทุรกันดารให้ได้รับโอกาสเหมือน”เสือ”
ก่อนจะมาถึงวันนี้ “เสือ” จบจาก รร.ตชด.ทิไล่ป้า อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี เป็นนักเรียนในพระราชานุเคราะห์กรมสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพฯ มาอยู่ในโครงการของมูลนิธิฯรุ่นที่ 2 เรียนม.1-3 ที่โรงเรียนวังไกลกังวล จากนั้น เรียนต่อระดับปวส.วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีเพชรบุรี แล้วเรียนต่อ ระดับปวส.คณะการจัดการสนามกอล์ฟที่เดียวกัน จากนั้นเรียนต่อระดับปริญาตรี คณะการจัดการผลิตผลการเกษตรมหาวิทยาลัยแม่โจ้
หลังจบแม่โจ้ “เสือ” ออกมาทำงานเป็นเซลล์ขายปุ๋ย,เป็นลูกจ้างสำนักงานอบต.และมาเป็นพี่เลี้ยงนักเรียนทุนอยู่ปีกว่าๆ ก็สามารถสอบบรรจุ ครุทายาท เข้าเป็นข้าราชการตำรวจครูตำรวจตระเวนชายแดนได้ ณ ศูนย์การเรียนท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุญนาค อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี
“ผมทำหน้าที่สอนเด็กๆ ดูแลความเป็นอยู่ของเด็กบ้านไกล และงานเกษตร ด้วยบริบทชุมชนที่ต่างกันทำให้เรื่องการเรียนเราสู้เด็กที่อยู่ในเมืองไม่ได้ แต่ที่เราปลูกและสอนเด็กๆอย่างสม่ำเสมอคือความมีระเบียบวินัย รู้จักหน้าที่ของตนเอง มีน้ำใจต่อเพื่อน มีความซื่อสัตย์ต่อตนเองและเพื่อน ผมมีความสุขและมีพลังใจอย่างมากที่ได้ร่วมสร้างพลเมืองดีชายแดน”ครูเสือกล่าวทิ้งท้าย
ขอบคุณอารีรัตน์”ครูรี”มูลนิธิเจริญโภคภัณฑ์พัฒนาชีวิตชนบท”
———————–
จดหมายจากเสือ
“สวัสดีครับ ผม ส.ต.ต.ธนพล วิฑูรย์ ชื่อเล่น(เสือ) ปัจจุบันตำแหน่ง ครู ปท.1 สอนอยู่ที่ศูนย์การเรียนตำรวจตระเวนชายแดนท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค หมู่6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี โรงเรียนที่ผมสอนอยู่ในป่า ห่างไกลความเจริญและอยู่ในถิ่นทุรกันดารในฤดูแล้งสามารถเดินทางโดยมอเตอร์ไซด์หรือ รถโฟวิล ใช้เวลาเดินทาง 5-6 ชม. ฤดูฝนเดินทางโดย เฮลิคอปเตอร์ที่ส่งเสบียงหรือเดินเท้า ใช้เวลา12 ชม. โรงเรียนอยู่ใกล้ชายแดนไทยเมียร์ม่า ห่างกัน1 กม.ชุมชนเป็นชนเผ่ากะเหรี่ยงโป และกะเหรี่ยงปากาญอ ประกอบด้วย 4 หมู่บ้าน ได้แก่ หมู่บ้านปางเสนาะ หมู่บ้านพุหม่อง หมู่บ้านพุจือ และหมู่บ้านโต่ปอง(ประเทศเมียร์ม่า) ผมทำหน้าที่สอนเด็กๆ ดูแลความเป็นอยู่ของเด็กบ้านไกล และงานเกษตร ด้วยบริบทชุมชนที่ต่างกันทำให้เรื่องการเรียนเราสู้เด็กที่อยู่ชุมในเมืองไม่ได้ แต่ที่เราปลูกและสอนเด็กๆอย่างสม่ำเสมอคือความมีระเบียบวินัย รู้จักหน้าที่ของตนเอง มีน้ำใจต่อเพื่อน มีความซื่อสัตย์ต่อตนเองและเพื่อน ผมมีความสุขและมีพลังใจอย่างมากที่ได้ร่วมสร้างพลเมืองดีชายแดน
ก่อนที่เราจะส่งต่อโอกาสหรือสร้างสังคมที่น่ายู่ ก็ต้องมีอาชีพที่มั่นคง เวลาทำงานไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง ดูแลเลี้ยงดูครอบครัวได้ สิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าไม่มี รร.ตชด.และโครงการนักเรียนในพระราชานุเคราะห์ ของกระสมเด็จพระเทพฯ และที่สำคัญและขาดไม่ได้คือ มูลนิธิเจริญโภคภัณฑ์พัฒนาชีวิตชนบท ที่ให้โอกาสผมได้มาเรียนต่อ ดูแลเรื่องความเป็นอยู่ เรื่องการเกษตร และระเบียบวินัย ผมเป็นนักเรียนทุนรุ่นที่2 เข้ามาเรียนที่รร.วังไกลกังวลปี พ.ศ.2547 ถึงจะมาเรียนไกลบ้านแต่ได้รับความอบอุ่นเสมือนอยู่บ้านตนเอง มีคุณครู อารีรัตน์ เหลือ(ครูอารี)หลาย ครู อัญชลี(ครูนก)และครูตชด.จาก ตชด.ภาค1 ให้ความรักความเอาใจใส่ ซึ่งเปรียบเสมือนพ่อแม่อีกคนหนึ่ง และพวกเราทุกคนสามารถเรียกได้ว่าที่นี่คือบ้านหลังใหญ่บ้านหนึ่ง
ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีจากเครือเจริญโภคภัณฑ์ ที่มีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล ผมอาจเป็นเป็นจุดๆเล็กๆคนหนึ่งที่ได้ร่วมส่งต่อโอกาสและช่วยสร้างชุมชนให้น่าอยู่ แต่เมล็ดภัณฑ์ที่ท่านไว้หว่านไว้ตลอดระยะเวลาหลายปี ตอนนี้ได้เจริญเติบโตและออกดอกออกผลแล้ว ขอบคุณจากใจครับ”
